Obóz harcerski Roihu rozpoczął się po dobrych przygotowaniach. 

______________________________________________________________________________
Laura Myllykoski

Hämeenlinna

Las wypełnił się namiotami. Drogą spaceruje grupa zuchów w strojach i chustach harcerzy. Z niedaleka rozbrzmiewa muzyka i stukot młotka.

Międzynarodowy obóz harcerski Finnjamboree Roihu, o którym mówi się tak dużo, w końcu oficjalnie się rozpoczyna.

W środę na Roihu przybyło razem 15 000 harcerzy. W ciągu dnia przez obóz przejechało około 300 autobusów.

– Pierwsze autokary przyjechały rano o 6:30. Pomiędzy 17, a 18 ruch zmniejszył się – wypowiadają się PR-mistrzowie Roihu Miivi Selin-Patel i Ada Segerstam.

Każdy autobus miał małą przerwę, po której przybył na miejsce. W ten sposób grupa przybyłych osób została odpowiednio uszeregowana. Również obozowe jedzenie zostało zorganizowane w ten sposób, aby czas oczekiwania w kolejce nie przeciągał się bezsensownie długo. Pomieszczenia przeznaczone do noclegu zostały dokładnie policzone.

– Miejsce to już więcej nie pomieści – przyznaje Segerstam.

Sergestam i Selin-Patel opisują pierwszy dzień jako nastrój oczekiwania i podekscytowania.

– Zainteresowanie obozem teraz jest na topie – śmieje się Selin-Patel.

Podróżnicy Kyynärö z Lempäälä postawili już swoje namioty.

Razem z grupy skautów przybyły autobusy pełne obozowiczów.

Iida Mustonen, Nelli Siren, Emma Ranta, Jenna Lehtimäki, Emmi Oksanen i Inka Niemelä należą do grupy tarpojat. Są nimi 12-15 letni skauci. Młodsi to poszukiwacze przygód, a starsi należą do grupy samoajat. Z dziewczyn nikt nie był dotychczas na tak dużym obozie, mimo że w Finlandii takowych się nie organizuje. Oczekują, że na obozie poznają nowych przyjaciół i zdobędą doświadczenie.

– Mam nadzieję, że nie będzie zbyt mocno padać, bo mamy małe problem ze wzmocnieniami namiotu – przyznaje Nelli Siren.

Członkowie grupy Utin pilvenveikkojen samoajat Minna Pousi i Veera Hyppänen mówią o ich jedynej możliwości, aby tego lata zostać skautem na największym fińskim obozie.

– Następnym razem będziemy już tutaj pracować – mówi Hyppänen.

Pousi, jak i Hyppänen uczestniczyły zeszłego lata w wydarzeniu Jamboree w Japonii. To było większe od Roihu. Uczestników było 30 000.

– Wiem, że jeden Szwed, którego poznałam w Japonii, zamierza przybyć tutaj – mówi Pousi.

Obóz skautów oprócz przyjaciół łączy również krewnych. Anja Vitie i jej wnuki Aino i Niilo Leijala są dobrym przykładem trzech pokoleń harcerzy. Vitie złożyła już wiosną przysięgę harcerską, Aino, 8 lat, jest młodym zuchem, a 6-letni Niilo weźmie udział w wydarzeniu natychmiast, gdy jego wiek będzie do tego odpowiedni.

– Moja córka Marja-Leena dołączyła do grupy jako pierwsza z naszej rodziny. Teraz jesteśmy w tym razem – wypowiada się Viite.

Według Vitie w harcerstwie najlepsza jest współpraca i równe traktowanie.

– Tutaj wiek nie ma znaczenia. Harcerze dogadują się bardzo dobrze.

Przyjazd z Belgii aż do Evo
___________________________________________________________________________
Laura Myllykoski

PR-mistrz Roihu Ada Segerstam mówi, że była zeszłym latem na międzynarodowym obozie w Japonii, w Yamaguchi.

– Można zauważyć, że było to czymś znacznie większym.

Według niej w różnych krajach obozy różnią się odrobinę od siebie.

– Zasady harcerskie wszędzie są takie same, ale działalność może być inna. Na przykład, gdzieś strój harcerzy można mieć ubrany cały czas. W Finlandii ubiera się tylko na święta.

Na Roihu przybyło około 3000 uczestników z zagranicy. Belgijczycy Aline Hublet, Laura Baudouin i Sophie Soupart prowadzą 34 grupy harcerzy, w których najmłodsi mają 12 lat.

Do Evo grupa przybyła autobusem. Podróż trwała 36 godzin.

– Gdy nasi rodzice usłyszeli o tej podróży, powiedzieli, że jesteśmy szaleni – śmieje się Baudouin.

Soupart znalazł informacje o Roihu w internecie. Zaproponował to również innym.

– Chcemy zaoferować młodym harcerzom zdobycie doświadczenia i wesprzeć ich w poznawaniu również innych skautów – mówi Hublet.

Wierzą, że Leiri będzie wspaniałe.

– Będziemy z pewnością spać całą drogę powrotną do domu – decyduje Baudouin.

 

 

TEKST: Laura Myllykoski
ZDJĘCIA: Juhani Salo